13 baantjes, 12 ongelukken

Zoals gezegd was het school of werken. Mijn allereerste baantje was bij Photogravure van Leer in de Van Ostadestraat. Ik werd daar aangenomen als leerling grafisch tekenaar. De baan was gevonden door mijn moeder, die ook mee is gegaan naar het sollicitatiegesprek, ik was immers 15. Het was de bedoeling dat ik een dag per week naar de Grafische School zou gaan en de rest van de week bij Van Leer zou werken. Na een proefperiode van drie maanden zou ik een vaste aanstelling voor de duur van de opleiding krijgen.

Grafisch tekenares leek mij wel leuk. Ik wist niet veel van het vak, maar de tekenaar die mijn mentor zou worden en die mij zou inwijden in het vak leek een vriendelijke man. Ik kwam in een kamer terecht met een groot glazen raam en twee tekentafels tegenover elkaar en een lichtbak. Het werk bestond uit het bewerken van mode- en reclamefoto’s voor kranten en tijdschriften. Dat gebeurde nog niet digitaal maar met een soort plastic papier, een spuit en een lichtbak. Verderop in het gebouw was een grote drukkerij vol met allerhande machines. De werktijden werden bijgehouden met een prikklok. Bij binnenkomst en vertrek moest je een ponskaart met je naam in de prikklok steken. Dat vergat ik wel eens. Gelukkig was er altijd de portier die het dan voor mij deed.

Ik weet nog dat ik van mijn eerste salaris - hoeveel dat was weet ik niet meer - een paar gele puntschoentjes kocht. Dezelfde schoentjes als op de foto hierboven, waar ik Van leer uitkom.

Na een veelbelovend begin heeft dit dienstverband jammer genoeg niet zo lang geduurd. Drie maanden nadat ik mijn vaste aanstelling gekregen had, vertrok mijn mentor en werd hij vervangen door een man met een bochel. Meneer B.

Meneer B. was een echte chagrijn. Hij klaagde over alles. Ook over het gebrek aan interesse van vrouwen. Dat kwam volgens hem allemaal door zijn bochel. Volgens mij was zijn karakter eerder de oorzaak. Het was een zure man. Meteen nadat hij aangenomen was begon hij met het wegjagen van de drukkerij kat, Gatti. Hij hield niet van katten. Gatti die gewend was iedere dag bij ons een schoteltje melk te halen, mocht het kantoor niet meer in. Gatti was een prachtige leigrijze kater, troeteldier van het hele bedrijf. Maar meneer B. hield niet van katten. Meneer B. hield nergens van, wel van zeuren en klagen. Scheen de zon dan voorspelde hij regen. Deed ik iets goed, dan zou het later vast weer fout gaan. Met die man opgesloten in een kamer voelde als een marteling. Ik werd zo depressief, dat ik op een dag onder de rode vlekken thuis kwam. Stress uitslag! Dat deed de deur dicht, met deze man kon ik niet werken. Dan maar geen tekenares en liever op zoek naar een andere baan.

Deze eerste kennismaking met het werkende bestaan werd het begin van een roerige carrière met net geen 13 ongelukken. :-D